Parwowiroza u psa. Przyczyny, objawy, leczenie

parwowiroza u psa

Parwowiroza jest chorobą zakaźną, nazywaną również psim tyfusem. Dotyka przede wszystkim młode psy, często doprowadzając do ich śmierci. Choroba ta wywoływana jest wirusem CPV-2, po raz pierwszy rozpoznanym w Stanach Zjednoczonych w latach 70. ubiegłego wieku. Wywołał on wówczas epidemię zapalenia jelit, a obecnie jego najczęściej spotykaną odmianą jest właśnie jelitowa.

Jak się przenosi parwowiroza?

Wirus parwowirozy wykazuje bardzo dużą odporność, ponieważ może przeżyć w temperaturze pokojowej nawet pół roku. Do jego przenoszenia najczęściej dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu z kałem zakażonego psa. Na parwowirozę cierpią przede wszystkim młode zwierzęta, jednak siewcą może być także osobnik dorosły. Najbardziej skuteczną formą ochrony odpowiednia izolacja psa od miejsc, w których mogą przebywać potencjalni nosiciele.

Jeżeli w jakimś obszarze rozpoznany został wirus parwowirozy, jego powierzchnię należy zdezynfekować odpowiednim środkiem chemicznym. Największą efektywność wykazuje podchloryn sodu, który niszczy wirusa już w przeciągu godziny.

Parwowiroza – objawy

Parwowiroza najczęściej dotyka szczenięta w wieku od 5 tygodni do 6 miesięcy. Młodsze osobniki dysponują przeciwciałami otrzymywanymi razem z siarą od matki, natomiast starsze mogą nabyć odporność dzięki szczepieniu. U części dorosłych psów, zakażenie przebiega bezobjawowo i wirus wydalany jest z kałem. Młode szczenięta zmagają się natomiast z bardzo niepokojącymi symptomami, takimi jak brak apetytu, gwałtowne wymioty, ospałość, wodnista i krwista biegunka, podwyższona temperatura ciała czy charakterystyczne odgłosy przelewania się w żołądku.

Wystąpić może również przyspieszony oddech, słaba kurczliwość mięśni, odwodnienie oraz wyraźny spadek masy ciała. Chore psy są także bardziej wrażliwe na zakażenia bakteryjne, przez co zwiększa się ryzyko sepsy oraz zapalenia opłucnej i płuc.

Jak przebiega leczenie parwowirozy?

Parwowiroza ma intensywny przebieg i szybko wyniszcza organizm, dlatego nierzadko pies musi być leczony w warunkach szpitalnych. Zwierzę trzeba też odizolować od innych osobników, a w szczególności szczeniąt. Leczenie psiego tyfusu odbywa się w kilku etapach, których celem jest zmniejszenie objawów. W ciągu kilku pierwszych dni stosuje się surowicę odpornościową z odpowiednimi przeciwciałami, a także głodówkę obniżającą biegunki i wymioty. Pies musi otrzymywać nawadniające kroplówki z elektrolitów, wlewy witaminowe oraz antybiotyki, a ich rodzaj dobiera się indywidualnie do stanu zwierzęcia.

Podaje się również leki osłaniające błonę śluzową żołądka, a w niektórych przypadkach środki przeciwwymiotne. Po kilku dniach pies może zacząć przyjmować niewielkie porcje pokarmu, a także leki pobudzające odporność. Leczenie twa zwykle ok. tydzień, jednak może się przedłużyć w przypadku powikłań.

PODOBNE ARTYKUŁY

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *